Preambuła

Godność każdego człowieka, a szczególnie dziecka, objawiona w Ewangelii i strzeżona przez prawo kościelne i państwowe, stanowi źródło i gwarancję bezpieczeństwa każdego małoletniego przebywającego w placówce.

Działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie, w duchu chrześcijańskiej odpowiedzialności i miłości bliźniego, jest dla nas szczególnym priorytetem. Wszyscy pracownicy naszej placówki są świadomi, że dzieci są pełnoprawnymi członkami społeczeństwa, z należnymi prawami i przysługującą im godnością. Dla wychowawców fundamentalne powinno być przesłanie Jezusa o ogromnej wartości przyjmowania wszystkich najmniejszych w Jego Imię. Jezus wskazuje dzieci jako wzór do naśladowania. Ich prostota i niewinność to przykład dla każdego wychowanka Chrystusa.

Niniejszy dokument określa normy i zasady sprzyjające budowaniu środowiska bezpiecznego i przyjaznego wychowankom. Pozwala on na monitorowanie
i eliminowanie wszelkich zagrożeń, które zakłócałyby ich dobrostan duchowy, psychiczny i fizyczny. Bezpieczeństwo i ochrona przed wszelkimi formami przemocy, a zwłaszcza naruszania intymności i nietykalności cielesnej, są szczególnymi przedmiotami troski wszystkich pracowników ośrodka. Opisane w dokumencie standardy ochrony wychowanków opierają się na aktualnym ustawodawstwie prawa państwowego. Uwzględniają również normy i przepisy prawa kościelnego.

Pragniemy, by nasz ośrodek była miejscem, gdzie każdy pracownik stosuje zalecenie
św. Alojzego Orione: „Poznawajcie waszych wychowanków, obserwujcie i zastanawiajcie się nad nimi, a podejmując środki zmierzające do ich postępu miejcie prawdziwie braterską gorliwość o dobro każdego” oraz gdzie w myśl wielkiego pedagoga Janusza Korczaka: „Dziecko ma prawo być sobą. Ma prawo do popełniania błędów. Ma prawo do posiadania własnego zdania. Ma prawo do szacunku”.

„Standardy Ochrony Małoletnich w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym Księży Orionistów” obowiązuje również w funkcjonującej w ramach ośrodka Szkole Podstawowej nr 174 i stanowi realizację obowiązku prawnego dotyczącego wprowadzenia w placówce standardów ochrony małoletnich wynikającego z Ustawy
z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich (Dz.U. 2024 poz. 560).

Rozdział I 
Objaśnienie terminów używanych w Standardach Ochrony Małoletnich

§ 1.

1. Ośrodek – Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Księży Orionistów w Warszawie i funkcjonująca w ramach ośrodka Szkoła Podstawowa nr 174.
2. Personel ośrodka – każda osoba zatrudniona w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym i Szkole Podstawowej nr 174 na podstawie umowy o pracę albo umowy cywilnoprawnej odpłatnej bądź nieodpłatnej, a także wolontariusz, stażysta, praktykant, osoba wspierająca ośrodek;
3. Wychowawca – pracownik pedagogiczny zatrudniony w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym Księży Orionistów i w Szkole Podstawowej. Termin stosowany zamiennie to „nauczyciel”, „pracownik pedagogiczny”
4. Małoletni – na potrzeby niniejszego dokumentu przyjmuje się, że jest to każda osoba, która nie ukończyła 18. roku życia oraz każda osoba, która jest wychowankiem ośrodka. Termin używany zamiennie z terminem “wychowanek”, „podopieczny” i „dziecko”
5. Opiekun – przedstawiciel ustawowy dziecka: rodzic albo opiekun rodzic zastępczy, opiekun tymczasowy;
6. Zgoda opiekuna dziecka – zgoda co najmniej jednego z rodziców, rodzica zastępczego, opiekuna prawnego, opiekuna tymczasowego. W przypadku braku porozumienia między opiekunami dziecka lub braku możliwości uzyskania zgody orzeczenie sądu opiekuńczego zastępuję zgodę opiekunów.
7. Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć zachowanie, które może stanowić popełnienie czynu zabronionego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym członka personelu ośrodka lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbywanie. Krzywdzeniem jest każde zamierzone lub niezamierzone działanie/zaniechanie jednostki, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiego działania lub bezczynności, które naruszają prawa, swobody lub dobra osobiste dzieci lub zakłócają ich optymalny rozwój.
Wyróżnia się 4 podstawowe formy krzywdzenia:
a) Przemoc fizyczna wobec dziecka to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda ta następuje w wyniku działania bądź zaniechania działania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko, lub której dziecko ufa, bądź która ma nad nim władzę. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być czynnością powtarzalną lub jednorazową. Jest nią również nakłanianie lub zmuszanie dziecka do stosowania przemocy wobec innej osoby.
b) Przemoc psychiczna wobec dziecka to przewlekła, niefizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a opiekunem, obejmująca zarówno działania, jak i zaniechania. Zaliczamy do niej m.in.: niedostępność emocjonalną, zaniedbywanie emocjonalne, relację z dzieckiem opartą na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu, nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem, niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i granic psychicznych pomiędzy rodzicem a dzieckiem.
c) Wykorzystywanie seksualne dziecka to włączanie dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody i/lub na którą nie jest dojrzałe rozwojowo i nie może zgodzić się w ważny prawnie sposób i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajowymi danego społeczeństwa.
Z wykorzystaniem seksualnym mamy do czynienia, gdy taka aktywność wystąpi między dzieckiem a dorosłym lub dzieckiem a innym dzieckiem, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy. Wykorzystanie seksualne może przyjąć również formę wyzyskiwania seksualnego, czyli jakiegokolwiek nadużycia lub usiłowania nadużycia pozycji, przewagi sił, lub zaufania, w celach seksualnych, w tym, ale nie wyłącznie, czerpanie zysków finansowych, społecznych lub politycznych z seksualnego wykorzystywania innej osoby. Szczególne zagrożenie wyzyskiwaniem seksualnym zachodzi w czasie kryzysów humanitarnych. Zagrożenie wyzyskiwaniem istnieje zarówno wobec dzieci jak i ich opiekunów
d) Zaniedbywanie dziecka to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie jego podstawowych potrzeb fizycznych i psychicznych lub nierespektowanie jego podstawowych praw, powodujące zaburzenia jego zdrowia lub trudności w rozwoju. Do zaniedbywania dochodzi w relacji dziecka z osobą, która jest zobowiązana do opieki, wychowania, troski i ochrony dziecka;
e) Przemoc rówieśnicza – (agresja rówieśnicza, zastraszanie): występuje, gdy dziecko doświadcza różnych form przemocy ze strony rówieśników, bezpośrednio lub z użyciem technologii komunikacyjnych (Internetu i telefonów komórkowych). Ma miejsce wtedy, gdy działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność). Obejmuje przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie), relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie), fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie), materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów) oraz elektroniczną (złośliwy SMS lub e-mail, wpis w serwisie społecznościowym, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę).
8. Osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo w Internecie – pracownik wyznaczony przez dyrektora ośrodka, odpowiedzialny za zapewnienie bezpiecznych warunków korzystania przez dziecko z Internetu na terenie ośrodka;
9. Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci – pracownik wyznaczony przez dyrektora ośrodka, sprawujący nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony dziecka w ośrodku oraz ich aktualność, w tym w zakresie odpowiedniego przeszkolenia personelu ośrodka;
10. Osoba odpowiedzialna za ochronę dziecka – pracownik lub pracownicy wyznaczeni przez dyrektora ośrodka, odpowiedzialni za przyjmowanie zgłoszeń o zagrożeniu dobra dziecka i podejmowanie interwencji przed właściwymi organami lub instytucjami;
11. Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku – pracownik lub pracownicy wyznaczeni przez dyrektora ośrodka, odpowiedzialni za opracowanie planu wsparcia dziecka i jego monitorowanie;
12. Osoby odpowiedzialny wymienione w pkt. 7,8,9,10 wyznacza dyrektor ośrodka. Osoba odpowiedzialne za wyżej wymienione zadania współpracują z osobami odpowiedzialnymi w Zgromadzeniu Zakonnym Małe Dzieło Boskiej Opatrzności za prewencję, a także z delegatem ds. ochrony dzieci i młodzieży.
13. Rejestr interwencji – dokumentacja zawierająca rejestr ujawnionych lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru dziecka, uwzględniający informacje o zgłoszeniu ze wskazaniem osoby zgłaszającej, osoby podejrzewanej o krzywdzenie (opiekun, członek personelu, inne dziecko, inna osoba), rodzaju podjętej interwencji (zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, wniosek o wgląd w sytuację rodziny, wszczęcie procedury „Niebieskie Karty”), daty interwencji oraz dokumenty wytworzone podczas interwencji (m.in. notatki służbowe, karty interwencji, kopie zawiadomień/wniosków wysyłanych do właściwych służb.

Rozdział II 
Zapobieganie krzywdzeniu dzieci

§ 2.

Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Księży Orionistów podejmuje działania w celu zapobiegania krzywdzeniu małoletnich, w szczególności poprzez rozpoznanie ich indywidualnych potrzeb, ustalenie zasad reagowania na czynniki ryzyka krzywdzenia, zasad bezpiecznej rekrutacji oraz dotyczących szkoleń dla personelu, poprzez ustalenie zakresów odpowiedzialności osób pełniących zadania w zakresie ochrony dzieci i zasad bezpiecznych relacji między personelem a dziećmi oraz między samymi małoletnimi.

§ 3.

Rozpoznawanie indywidualnych potrzeb dziecka
1. Personel rozpoznaje indywidualne potrzeby dziecka (w uzasadnionym zakresie) oraz specyfikę jego funkcjonowania, w szczególności:
a) funkcjonowanie poznawcze, emocjonalne i społeczne ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb wynikających z orzeczenia;
b) warunki i sposoby niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb małoletniego (fizjologicznych, sensorycznych, psychofizycznych, w tym potrzeby bezpieczeństwa itp.).
c) sposoby regulacji emocji przez dziecko ;
d) sposób reagowania na bliskość fizyczną innych osób;
e) sposób komunikowania się przez dziecko (język, specyficzne narzędzia oraz ich rodzaj);
f) inne czynniki istotne dla dziecka.
2. W przypadku ustalenia możliwości wystąpienia wysokiego ryzyka zachowań trudnych, w tym agresywnych, autoagresywnych, problemowych zachowań seksualnych, należy:
a) dokonać oceny ryzyka (dokładnie ustalić czynniki mogące wywołać takie reakcje);
b) stosować indywidualną procedurę interweniowania, wypracowaną we współpracy z opiekunami, opartą na potrzebach/cechach dziecka.
3. Personel wypracowuje zrozumiałą formę komunikacji z dzieckiem. Forma ta powinna uwzględniać język/sposób komunikacji używany przez dziecko, być dostosowana do jego możliwości psychofizycznych i umożliwiać wyrażenie przez niego swojej woli (w tym akceptacji lub sprzeciwu) co do pewnych czynności/zachowań.
4. Personel przekazuje dziecku w zrozumiały sposób wiedzę o jego prawach i obowiązkach oraz możliwościach uzyskania pomocy.

§ 4.
Czynniki ryzyka

1. Personel ośrodka posiada wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwraca uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.
2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka personel pedagogiczny ośrodka podejmuje rozmowę z opiekunami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich do szukania dla siebie pomocy. Ośrodek podejmuje współpracę z właściwymi instytucjami, np. pomocą społeczną.
3. Personel w miarę możliwości monitoruje sytuację i dobrostan dziecka.

§ 5.
Zasady rekrutacji pracowników ośrodka

1. Zasady bezpiecznej rekrutacji personelu mają na celu dobór pracowników do ośrodka gwarantujący realizację celów statutowych tego dzieła, w tym zapewnienie dzieciom bezpieczeństwa. Od pracowników, oprócz kwalifikacji do zajmowania danego stanowiska, wymaga się szacunku dla wartości chrześcijańskich w życiu osobistym
i w pracy zawodowej.
2. W celu zapewnienia bezpiecznego środowiska w ośrodku dyrektor zwraca szczególną uwagę na proces doboru wszystkich pracowników i innych osób dopuszczanych do jakiejkolwiek działalności z wychowankami, w tym także wolontariuszy, stażystów i praktykantów. Stosuje przy tym obowiązujące przepisy prawne i dokładnie sprawdza kwalifikacje wszystkich osób, które będą pracowały bądź miały jakikolwiek kontakt z wychowankami.
3. Przed nawiązaniem współpracy z kandydatem na pracownika, dyrektor ośrodka/organ prowadzący ma obowiązek sprawdzić, czy osoba ta figuruje w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. Wydruk z Rejestru należy przechowywać w aktach osobowych pracownika lub w innej dokumentacji dotyczącej pracownika.
4. Dyrektor ośrodka w wyszukiwarce Centralnego Rejestru Orzeczeń Dyscyplinarnych powinien ustalić, czy osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku wychowawcy/nauczyciela w danym ośrodku była ukarana karą, która wyklucza zatrudnienie pedagogiczne . Wydruk z Rejestru należy przechowywać w aktach osobowych pracownika lub w innej dokumentacji dotyczącej pracownika.
5. Przed nawiązaniem współpracy dyrektor ośrodka zwraca się do pracownika o przedstawienie informacji o niekaralności w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600) lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
6. Dodatkowo, dyrektor ośrodka zwraca się do kandydata o złożenie oświadczenia o krajach zamieszkania w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż RP.
7. Jeżeli prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja, nie przewiduje jej sporządzenia lub w danym państwie nie prowadzi się rejestru karnego, kandydat składa jedynie oświadczenie dotyczące niekaralności.
8. Osoba przyjęta na stanowisko związane z pracą z dziećmi musi bezwzględnie podpisać oświadczenie o zapoznaniu się ze Standardami Ochrony Małoletnich.
9. Nieprzedłożenie informacji lub brak zgody na podpisanie dokumentu wymienionego w ust. 7 uniemożliwia zawarcie umowy o pracę/współpracę.

§ 6.
Zasady bezpiecznych relacji pomiędzy personelem ośrodka i wychowankami
oraz zasady bezpiecznych relacji pomiędzy wychowankami

1. Zasady bezpiecznych relacji personelu z wychowankami obowiązują cały personel ośrodka, a także każdą dorosłą osobę mającą kontakt z wychowankami przebywającymi w ośrodku, jeśli kontakt ten odbywa się za zgodą dyrekcji ośrodka lub na terenie ośrodka.
2. Dyrekcja ośrodka odpowiada za to, aby każdy członek personelu traktował małoletniego z szacunkiem i odpowiadał na jego potrzeby oraz znał i stosował zasady bezpiecznych relacji.
3. Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel ośrodka jest działanie dla dobra wychowanka i w jego najlepszym interesie.
4. Personel w swoich działaniach stara się zapewnić równy dostęp do wsparcia osobom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami.
5. Personel w swoich działaniach stara się eliminować bariery, utrudniające dzieciom ze specjalnymi potrzebami samodzielne funkcjonowanie i ekspresję, w tym bariery informacyjno-komunikacyjne, architektoniczne, cyfrowe.
6. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec wychowanka w jakiejkolwiek formie, w tym siły fizycznej, z wyłączeniem procedur przymusu bezpośredniego zgodnych
z ustawą z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2022 r. poz. 1416).
7. Szczegółowe zasady bezpiecznych relacji między personelem i wychowankami określone są w Załączniku nr 1 do niniejszych Standardów.
8. Szczegółowe zasady bezpiecznych relacji między wychowankami określone są w Załączniku nr 2 do niniejszych Standardów.

§ 7.
Szkolenia i upowszechnianie standardów ochrony dzieci

1. Członkowie personelu ośrodka otrzymują szkolenie w zakresie ochrony dzieci, odpowiednie dla ich roli w ośrodku.
2. Osoby pracujące z dziećmi otrzymują specjalistyczne szkolenie odnoszące się do zakresu zadań i odpowiedzialności za dzieci, znajdujących się pod ich opieką.
3. Działania szkoleniowe dotyczą w szczególności:
a) zapisów Standardów Ochrony Małoletnich (obowiązujących zasad i procedur, w tym interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka);
b) poszerzania umiejętności rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci;
c) przeciwdziałania przemocy;
d) innych potrzeb, wynikających ze specyfiki i profilu działalności ośrodka.
4. Ośrodek inicjuje i prowadzi działania edukacyjne z obszaru ochrony dzieci przed krzywdzeniem (np. w formie ulotek informacyjnych, plakatów, warsztatów) skierowane do wychowanków, w sposób dostosowany do ich wieku, percepcji, możliwości poznawczych, a także dotychczasowych doświadczeń oraz ich opiekunów, w szczególności na temat:
a) sposobów unikania zagrożeń oraz reagowania na nie w kontaktach z dorosłymi i rówieśnikami;
b) zasad bezpiecznych relacji z rówieśnikami i pożądanych postaw w kontaktach pomiędzy dziećmi;
c) dostępu do informacji, gdzie mogą szukać pomocy;
d) identyfikowania i różnicowania zachowań ryzykownych oraz określania ich skutków;
e) metod komunikacji wykluczających krzywdzenie i umiejętności reagowania na sytuacje wyczerpujące znamiona krzywdzenia innych;
f) poszanowania podmiotowości i odmienności innych osób.
5. Należy zadbać, by dzieci posiadały wiedzę, co do sposobu postępowania w sytuacji, gdy:
a) obawiają się lub doznają przemocy, w tym doświadczyły zachowania naruszającego ich podmiotowość ze strony pracownika ośrodka, innego dziecka, opiekuna, osoby bliskiej lub innej osoby,
b) były świadkiem niewłaściwych, niezrozumiałych lub niejasnych zachowań, wobec innego dziecka ze strony pracownika ośrodka, innego dziecka, opiekuna, osoby bliskiej lub innej osoby.
6. Dzieciom należy zagwarantować prawo i możliwość rozmowy na ten temat z osobą odpowiedzialną za ich ochronę lub inną zaufaną osobą z personelu ośrodka, która podejmie działania, aby udzielić wsparcia, z zachowaniem szacunku do ich prywatności.
7. Opracowanie harmonogramu szkoleń i działań edukacyjnych koordynuje osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci.
8. Szkolenie z zakresu zapisów Standardów Ochrony Małoletnich przeprowadza się nie rzadziej niż raz na dwa lata.
9. Każdy nowo przyjęty pracownik oraz pracownik pracujący z dziećmi przechodzi szkolenia w zakresie BHP, ppoż i udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej zgodnie z obowiązującymi przepisami.

§ 8.
Obowiązki osób odpowiedzialnych za ochronę dzieci i wdrażanie Polityki

1. Do obowiązków dyrektora ośrodka należy w szczególności:
a) wyznaczenie osób odpowiedzialnych za: ochronę dziecka, za bezpieczeństwo Internetu, za udzielenie wsparcia dziecku oraz za standardy ochrony dzieci w ośrodku;
b) delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją standardów ochrony dzieci w ośrodku oraz monitoring ich realizacji;
c) określenie zasad współpracy personelu przy realizacji Standardów Ochrony Małoletnich;
d) przyjmowanie zgłoszeń o podejrzeniu krzywdzenia dziecka oraz dokonanie kwalifikacji zdarzenia;
e) prowadzenie interwencji w przypadku, gdy osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest osoba odpowiedzialna za ochronę dziecka;
f) złożenie pisma wszczynającego procedurę przed właściwą instytucją, tj. zawiadomienie sądu rodzinnego, wszczęcie lub zainicjowanie wszczęcia procedury „Niebieskich Kart”
w przypadku podejrzenia przemocy domowej, złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka
g) w przypadkach, gdy nie robi tego osoba odpowiedzialna za dziecko – informowanie opiekunów dziecka o obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji oraz o podejmowanych działaniach.

2. Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci należy w szczególności:
a) dbałość o udostępnienie standardów ochrony małoletnich na stronie internetowej ośrodka oraz na jego terenie, w tym w wersji przyjaznej dla małoletnich określone w Załączniku nr 3;
b) przygotowanie personelu ośrodka do stosowania Standardów Ochrony Małoletnich przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w tych standardach;
c) prowadzenie ewidencji pracowników ośrodka, którzy zapoznali się ze Standardami Ochrony Małoletnich przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w tych standardach;
d) przegląd Standardów Ochrony Małoletnich w porozumieniu i współpracy z dyrekcją ośrodka, personelem ośrodka, dziećmi i ich opiekunami;
e) monitorowanie, czy występują trudności w stosowaniu standardów;
f) przygotowanie harmonogramu szkoleń dla personelu.

3. Osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo w Internecie ma za zadanie zapewnić w szczególności:
a) techniczne warunki bezpieczeństwa korzystania z Internetu na terenie ośrodka, w szczególności zapewnienie zabezpieczenia oraz blokowanie dostępu do treści nielegalnych, szkodliwych i nieodpowiednich dla dzieci na urządzeniach w ośrodku, zainstalowanie oraz aktualizację odpowiedniego oprogramowania, konfigurację sieci zamkniętej;
b) co najmniej raz na rok – ewaluację oprogramowania zabezpieczającego oraz blokującego;
c) regularne sprawdzanie, czy na urządzeniach ośrodka znajdują się treści nielegalne, szkodliwe i nieodpowiednie do wieku wychowanków;
d) sprawdzanie, co najmniej raz na kwartał, czy na komputerach ze swobodnym dostępem do sieci Internet znajdują się treści szkodliwe i nieodpowiednie do wieku podopiecznych,
e) podjęcie działań w przypadku ujawnienia treści nielegalnych, szkodliwych lub nieodpowiednich do wieku na urządzeniach w ośrodku,
f) cykliczne spotkania z wychowankami poświęcone zasadom bezpiecznego korzystania z Internetu.

4. Do osoby odpowiedzialnej za ochronę dziecka należy, adekwatnie do sytuacji, w szczególności:
a) przyjęcie zgłoszenia o wystąpieniu czynnika ryzyka zagrożenia dobra dziecka;
b) przyjęcie zgłoszenia o podejrzeniu krzywdzenia dziecka, ujawnionych lub zgłoszonych incydentach lub zdarzeniach zagrażających dobru wychowanka,
c) zainicjowanie oraz przeprowadzenie interwencji (z wyjątkiem sytuacji, w której istnieje podejrzenie krzywdzenie ze strony tej właśnie osoby),
d) informowanie opiekunów dziecka o obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka oraz o podejmowanych działaniach (z wyłączeniem sytuacji, wskazanych w procedurach interwencji)
e) w przypadku, gdy osobą podejrzewaną jest dyrektor ośrodka – złożenie pisma wszczynającego procedurę przed właściwą instytucją, tj. zawiadomienie sądu rodzinnego, złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka; powiadomienie odpowiednich władz kościelnych.
f) prowadzenie odpowiedniej dokumentacji dotyczącej interwencji.

5. Do osoby odpowiedzialnej za udzielanie wsparcia dziecku należy w szczególności:
a) opracowanie planu wsparcia dziecku;
b) monitorowanie wsparcia udzielanego dziecku;
c) modyfikowanie planu wsparcia zgodnie z potrzebami;
d) wnioskowanie do dyrekcji ośrodka o powołanie zespołu interwencji kryzysowej
w sytuacjach wskazanych w procedurze interwencji.

Rozdział III
Procedury interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia małoletniego

§ 9.
Kwalifikacja zdarzeń

1. Zagrożenie bezpieczeństwa dzieci może przybierać różne formy z wykorzystaniem różnych sposobów kontaktu, komunikowania i stwarzania zagrożenia sytuacyjnego. Na potrzeby niniejszego dokumentu przyjęto następującą kwalifikację zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu dzieci:
a) zdarzenia nadzwyczajne, zdefiniowane w ustawie z dnia 9 czerwca 2022 r. o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich (Dz. U. poz. 1700 ze zm.)
b) zdarzenia zagrażające zdrowiu lub życiu dziecka, nieujęte w katalogu wydarzeń nadzwyczajnych, określonych powyższą ustawą.
c) zdarzenia zagrażające zdrowiu lub życiu pracownika
2. Na potrzeby niniejszego dokumentu wyróżniono następującą kwalifikację czynów zagrażających bezpieczeństwu dzieci:
a) przestępstwo na szkodę dziecka (np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem) ze strony osób dorosłych (personel, inne osoby trzecie, opiekunowie) lub czyn karalny, popełniony przez inne dziecko;
b) inna forma krzywdzenia, niebędąca przestępstwem, taka jak np. kary fizyczne, poniżanie, ze strony osób dorosłych (personel, inne osoby trzecie, opiekunowie) lub innego dziecka.

§ 10.
Procedura w przypadku podejrzenia krzywdzenia

1. W przypadku powzięcia przez członka personelu podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, lub zgłoszenia takiej okoliczności przez dziecko lub opiekuna dziecka, członek personelu ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji dyrektorowi ośrodka.
2. Interwencja prowadzona jest przez osobę odpowiedzialną za ochronę dziecka lub wyznaczonego pracownika pedagogicznego.
3. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony osoby odpowiedzialnej za ochronę dziecka, wówczas interwencja prowadzona jest przez dyrekcję ośrodka.
4. Jeżeli zgłoszono podejrzenie krzywdzenia ze strony dyrekcji ośrodka, wówczas działania opisane w niniejszym rozdziale podejmuje osoba odpowiedzialna za ochronę dziecka lub osoba, która dostrzegła krzywdzenie lub do której zgłoszono podejrzenie krzywdzenia.
5. Do udziału w interwencji można włączyć specjalistów, w szczególności psychologów i pedagogów, celem skorzystania z ich pomocy przy rozmowie z dzieckiem o trudnych doświadczeniach.
6. Dyrekcja ośrodka, osoba odpowiedzialna za ochronę dziecka lub wyznaczony pracownik pedagogiczny informuje opiekunów dziecka o obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinno-opiekuńczy lub najbliższy ośrodek pomocy społecznej). Jeżeli poinformowanie rodzica/opiekuna dziecka jest sprzeczne z dobrem dziecka lub niemożliwe, odstępuje się od tego.
8. Po poinformowaniu opiekunów zgodnie z punktem poprzedzającym, dyrekcja ośrodka może złożyć odpowiednie do danej sytuacji pismo, tj. zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do prokuratury/policji lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich, ośrodka pomocy społecznej lub może wszcząć procedurę “Niebieskie Karty” zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu przemocy domowej.
9. W przypadku, gdy doszło do popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka ze strony opiekunów, dyrekcja ośrodka, zgodnie z obowiązującymi przepisami, może wystąpić do sądu rodzinnego z pismem w przedmiocie zakazu kontaktów z dzieckiem lub informuje prokuraturę o potrzebie wydania zakazu zbliżania się lub kontaktowania jako środka zapobiegawczego.
10. Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach ww. instytucji.
11. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania ich w poufności, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
12. W przypadku, gdy podejrzenie zagrożenia bezpieczeństwa dziecka zgłosili opiekunowie dziecka, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka.
13. Szczegółową procedurę postępowania interwencyjnego przy zdarzeniach nadzwyczajnych oraz zdarzenia zagrażające zdrowiu lub życiu dziecka określa Załącznik nr 4.

§ 11.
Zespół interwencji kryzysowej

1. W zależności od kwalifikacji zdarzenia zagrażającego bezpieczeństwu dziecka, można powołać w celu opracowania metod wsparcia dziecka krzywdzonego zespół interwencji kryzysowej, składający się z dyrektora ośrodka, psychologa, wychowawców grupowych i zaproszonych specjalistów zewnętrznych.
2. W przypadku podejrzenia lub ustalenia, że wychowanek jest pokrzywdzony czynem o charakterze seksualnym lub znęcaniem się nad nim, powołanie zespołu jest obligatoryjne.
3. Zespół powołuje dyrektor ośrodka z własnej inicjatywy lub na wniosek pracownika pedagogicznego.
4. W przypadku podejrzenia krzywdzenia przez dyrekcję ośrodka, zespół powołuje osoba odpowiedzialna za ochronę dzieci.

§ 12.
Obowiązek zawiadamiania

1. W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu, należy niezwłocznie poinformować odpowiednie służby (Policja, pogotowie ratunkowe), dzwoniąc pod numer 112 lub 999 (pogotowie). Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu. Pracownik ten następnie wypełnia kartę interwencji oraz wszczyna adekwatną procedurę interwencyjną zgodnie z Załącznikiem nr 4 do niniejszych Standardów
2. Procedury interwencji przyjęte w ośrodku muszą uwzględniać obowiązki określone w przepisach prawa, m.in. art. 304 Kodeksu postępowania karnego, art. 240 Kodeksu karnego, art. 12. Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej oraz art. 572 Kodeksu postępowania cywilnego oraz art. 4 ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich.

§ 13.
Plan wsparcia

1. Personel ośrodka postępuje tak, aby wychowanek nigdy nie czuł, że stwarza problem zgłaszając krzywdzenie, w tym o charakterze seksualnym.
2. Wobec wychowanka poddawanemu krzywdzeniu należy opracować plan wsparcia.
3. Plan powinien zostać przygotowany przez osobę odpowiedzialną za udzielenie dziecku wsparcia i zawierać ma wskazania dotyczące podjęcia przez ośrodek działań w celu zapewnienia wychowankowi bezpieczeństwa, w tym:
a) sposoby odizolowania go od źródeł zagrożenia,
b) oddziaływania wychowawcze, pedagogiczne, psychologiczne lub terapeutyczne zapewniane wychowankowi w ramach wsparcia dostępnego na terenie ośrodka, świadczone przez personel;
c) skierowanie wychowanka po pomoc specjalistyczną, świadczoną poza ośrodkiem, jeżeli istnieje taka potrzeba;
d) częstotliwość i sposób monitorowania wsparcia udzielanego dziecku.
4. Plan wsparcia, jeżeli jest możliwe, powinien być opracowany z opiekunami dziecka.
5. W przypadku podejrzenia lub ustalenia, że wychowanek jest pokrzywdzony czynem
o charakterze seksualnym lub znęcania się, osoba odpowiedzialna za udzielenie wsparcia występuje do dyrekcji ośrodka o powołanie zespołu interwencji kryzysowej, zgodnie
z § 12.
6. Z wnioskiem takim osoba odpowiedzialna za udzielenie wsparcia może wystąpić także w innych przypadkach, w których charakter zdarzenia uzasadnia powołanie zespołu.
7. Jeżeli podejrzenie krzywdzenia dziecka dotyczy dyrekcji ośrodka, wniosek o powołanie zespołu składa się do osoby odpowiedzialnej za ochronę dzieci.
8. W przypadku powołania zespołu, plan wsparcia dziecka przygotowywany jest przez ten zespół.
9. Ośrodek zapewnia odpowiednie wsparcie innym wychowankom, którzy byli świadkami lub w jakikolwiek sposób dowiedzieli się o takim czynie.

§ 14.
Dokumentowanie interwencji

1. Wszystkie działania podejmowane w ramach procedury są dokumentowane.
2. Z przebiegu interwencji sporządza się kartę interwencji, która jest przechowywana w gabinecie dyrektora.
3. W ośrodku prowadzony jest rejestr zdarzeń nadzwyczajnych i zagrażających zdrowiu lub życiu dziecka. Rejestr zdarzeń nadzwyczajnych jest przechowywany w gabinecie dyrektora, jego uzupełnieniem są wszystkie dokumenty dotyczące zdarzenia nadzwyczajnego i sposobu reakcji na nie przechowywane w teczce osobowej wychowanka lub arkuszach obserwacyjnych. Rejestr zdarzeń, o ile jest prowadzony w formie papierowej, należy przechowywać w odpowiednio zabezpieczonym miejscu, do której dostęp ma osoba odpowiedzialna za ochronę dziecka oraz dyrektor ośrodka.

Rozdział IV
Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych

§ 15.

1. Ośrodek, zapewniając wychowankom dostęp do Internetu za pomocą stałego łącza i poprzez udostępniony przez ośrodek sprzęt elektroniczny, jest zobowiązany podejmować działania, które zablokują dostęp do treści nielegalnych, szkodliwych i nieodpowiednich dla wychowanków. W tym celu należy:
a) ustalić zakres zabezpieczenia oraz blokowania dostępu do treści nielegalnych, szkodliwych i nieodpowiednich;
b) dokonać wyboru konkretnego oprogramowania (w tym np. oprogramowanie antywirusowe, narzędzia ochrony rodzicielskiej monitorowania aktywności użytkowników itp.) i zainstalować oprogramowanie zabezpieczające oraz blokujące;
c) dokonywać bieżącej aktualizacji oprogramowania, o którym mowa w pkt b.;
2. Warunkiem dopuszczenia wychowanka do korzystania z urządzeń placówki oraz uzyskania przez wychowanka zgody na korzystanie z prywatnych urządzeń z dostępem do Internetu jest zapoznanie jej z zasadami bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym Księży Orionistów w Warszawie
3. Osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo dzieci w Internecie dokłada starań, aby proces zapoznania odpowiadał potrzebom dzieci. Niezależnie od obowiązku, o którym mowa w punkcie 2, ośrodek zapewnia wychowankom stały dostęp do materiałów dotyczących zasad bezpiecznego korzystania z Internetu, a także prowadzi edukację w tym zakresie poprzez organizację zajęć, warsztatów, rozmów wychowawczych na temat bezpiecznego korzystania z Internetu (w tym zwłaszcza z mediów społecznościowych, kontrolowania czasu spędzanego w Internecie, korzyści i zagrożeń).
4. Korzystanie z urządzeń elektronicznych jest ściśle określone w dokumentach wewnętrznych ośrodka.
5. W celu usunięcia z Internetu nielegalnych, kompromitujących lub krzywdzących materiałów należy poinformować rodziców/opiekunów prawnych o możliwościach ich usunięcia we współpracy z Dyżurnet.pl oraz w trybie zgłaszania takich treści poprzez formularz na stronie, na której materiał został opublikowany.

Rozdział V
Zasady ochrony danych osobowych i wizerunku wychowanków

§ 16

W ośrodku zapewnione są standardy ochrony danych osobowych dzieci i młodzieży zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Uznając prawo wychowanka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zagwarantowana jest także ochrona jego wizerunku. Utrwalanie, przetwarzanie, używanie, publikowanie wizerunku wychowanka znajdującego się na zdjęciu, rysunku, nagraniu bądź na jakimkolwiek nośniku jest dokonywane rozważnie i ostrożnie. Działania tego rodzaju są dopuszczalne w celu celebrowania sukcesów wychowanka, dokumentowania działań lub funkcjonowania placówki, przy zachowaniu bezpieczeństwa wychowanków. Uzyskiwana jest pisemna zgoda rodziców na wykorzystanie wizerunku ich dziecka.

§ 17
Zasady dotyczące ochrony danych osobowych wychowanka

1. Dane osobowe wychowanka podlegają ochronie na zasadach określonych w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 w sprawie RODO.
2. Dane osobowe wychowanka są udostępniane wyłącznie osobom i podmiotom uprawnionym.
3. Pracownik placówki:
• ma obowiązek zachowania w tajemnicy danych osobowych, które przetwarza oraz zachowania w tajemnicy sposobów zabezpieczenia danych osobowych przed nieuprawnionym dostępem;
• może wykorzystać informacje o wychowanku w celach szkoleniowych lub edukacyjnych wyłącznie z zachowaniem anonimowości wychowanka oraz w sposób uniemożliwiający jego identyfikację;
• nie udostępnia przedstawicielom mediów informacji o wychowanku ani jego rodzicach;
• w wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach, za zgodą dyrektora, może skontaktować się z rodzicem wychowanka i zapytać go o zgodę na podanie jego danych kontaktowych przedstawicielom mediów; w przypadku wyrażenia zgody pracownik instytucji podaje przedstawicielowi mediów dane kontaktowe do rodzica wychowanka;
• nie kontaktuje przedstawicieli mediów z wychowankami;
• nie wypowiada się w kontakcie z przedstawicielami mediów o sprawie wychowanka lub jego rodziców; zakaz ten dotyczy także sytuacji, gdy pracownik placówki jest przeświadczony, że jego wypowiedź nie jest w żaden sposób utrwalana;
• w wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach, upoważniony przez dyrektora pracownik może wypowiedzieć się w kontakcie z przedstawicielami mediów o sprawie wychowanka lub jego rodziców – po wyrażeniu pisemnej zgody przez rodzica.
4. W celu realizacji materiału medialnego można udostępnić mediom wybrane pomieszczenia ośrodka. Decyzję w sprawie udostępnienia pomieszczenia podejmuje dyrektor ośrodka. Podejmując taką decyzję, dyrektor oddelegowuje odpowiednie osoby do przygotowania wybranego pomieszczenia w celu realizacji materiału medialnego w taki sposób, by uniemożliwić filmowania osób przebywających na terenie ośrodka.

§ 18
Zasady utrwalania wizerunku wychowanka (zdjęcia, filmy)

1. W czasie utrwalania zdjęć i filmów zastosowana jest szczególna uważność i szacunek dla wychowanków będących pod opieką placówki. Przyjęte są zasady, które zapewniają bezpieczne rejestrowanie ich wizerunku:
a. zarejestrowane obrazy powinny się koncentrować na czynnościach wykonywanych przez wychowanków i w miarę możliwości przedstawiać grupy wychowanków, a nie pojedyncze osoby;
b. sytuacja utrwalana na zdjęciu/nagraniu nie może być dla wychowanka poniżająca, ośmieszająca ani ukazywać go w negatywnym kontekście, nie powinna też naruszać jego intymności;
c. w sytuacji, gdy do placówki zaproszona jest osoba/firma rejestrująca ośrodkowe wydarzenie, należy poinformować ją, którzy wychowankowie nie mają zgody rodziców na fotografowanie lub filmowanie.
d. należy upewnić się, że fotograf lub osoba nagrywająca film nie ma dostępu do wychowanków bez nadzoru personelu ośrodka i będzie respektować wytyczne przyjęte w placówce;
e. wszelkie podejrzenia i problemy dotyczące nieodpowiedniego utrwalania wizerunków wychowanków należy zgłaszać inspektorowi danych osobowych oraz osobie odpowiedzialnej za standardy ochrony małoletnich.

§ 19
Zasady publikowania wizerunków wychowanków

1. W placówce wizerunki wychowanków, w każdej sytuacji, są publikowane w sposób odpowiedzialny i z zastosowaniem przyjętych zasad:
a. na publikację wymagana jest zgoda rodziców wychowanka. Taką zgodę rodzice podpisują podczas przyjęcia wychowanka do placówki lub w najbliższym możliwym czasie i w każdej chwili mogą ją zmienić lub wycofać;
b. nie ujawnia się szczegółów dotyczących miejsca zamieszkania czy danych wrażliwych wychowanka;
c. personel nie publikuje wizerunku wychowanka utrwalonego w jakiejkolwiek formie (fotografia, nagranie audio-wideo) na prywatnych kontach. Nie dotyczy to udostępniania zdjęć lub innych materiałów już opublikowanych przez placówkę zgodnie z obowiązującymi zasadami;
f. jeżeli wizerunek wychowanka stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza, zgoda rodziców na utrwalanie i publikowanie wizerunku wychowanka nie jest wymagana.
2. W sytuacjach, w których rodzice lub widzowie ośrodkowych wydarzeń i uroczystości rejestrują wizerunki wychowanków do prywatnego użytku muszą pamiętać, że
a. wykorzystanie, przetwarzanie i publikowanie zdjęć/nagrań zawierających wizerunki wychowanków i osób dorosłych wymaga udzielenia zgody przez te osoby, a w przypadku dzieci przez ich rodziców;
b. przed publikacją zdjęcia/nagrania online zawsze warto sprawdzić ustawienia prywatności, aby upewnić się, kto będzie mógł uzyskać dostęp do wizerunku.
3. Jeśli przedstawiciele mediów lub dowolna inna osoba będą chcieli zarejestrować organizowane przez nas wydarzenie i/lub wydarzenie zorganizowane, w którym biorą udział wychowankowie i opublikować zebrany materiał, muszą uzyskać zgodę dyrekcji ośrodka. Personel dba o to, by przedstawiciele mediów nie utrwalali materiałów z udziałem wychowanków (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu) na terenie ośrodka.

§ 20
Zasady przechowywania zdjęć i nagrań

1. Materiały zawierające wizerunek wychowanków przechowywane są w sposób zgodny z prawem i zapewniający ich ochronę:
a. nośniki analogowe zawierające zdjęcia i nagrania należy przechowywać w miejscu bezpiecznym, a nośniki elektroniczne na urządzeniu zabezpieczonym hasłem. Dostęp do zabezpieczonych zdjęć i nagrań mogą mieć wyłącznie osoby do tego upoważnione przez dyrektora ośrodka;
b. nie należy przechowywać materiałów elektronicznych zawierających wizerunki wychowanków na nośnikach niezabezpieczonych oraz mobilnych, takich jak telefony komórkowe i urządzenia z pamięcią przenośną;
c. zaleca się, by sprzętem, którego używa się do rejestracji wydarzeń, były urządzenia należące do placówki.

Rozdział VI
Monitoring Standardów Ochrony Małoletnich

§ 21.

1. Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci, przeprowadza, nie rzadziej niż raz na 2 lata, badanie na temat stanu znajomości i przestrzegania standardów ochrony dzieci oraz potrzeby wprowadzenia zmian w tych standardach.
2. Ewaluacja i weryfikacja standardów odbywają się także na wniosek wychowanków oraz po każdej sytuacji kryzysowej, jeśli w ośrodku podjęto interwencję z powodu krzywdzenia ze strony personelu.
3. Osobna ankieta bądź inna forma oceny funkcjonowania Standardów Ochrony Małoletnich przeprowadzana jest wśród nieletnich oraz może być przeprowadzona wśród opiekunów i personelu ośrodka.
4. Na podstawie badania, o którym mowa w ust. 1-3 oraz oceny zgodności Standardów Ochrony Małoletnich z obowiązującymi przepisami prawnymi, osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci, sporządza raport, który następnie przekazuje dyrekcji Ośrodka. Część raportu stanowi ocena znajomości standardów przez pracowników ośrodka, zestawienie zgłaszanych naruszeń standardów oraz propozycje zmian.
5. Dyrekcja ośrodka po otrzymania raportu, o którym mowa w ust. 4, podejmuje decyzje co do wprowadzenia zmian do Standardów Ochrony Małoletnich i powierza przygotowanie nowego tekstu osobie odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci.
6. Jeśli na podstawie raportu zostanie ustalone, że stopień znajomości standardów jest niewystarczający, osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci, ma obowiązek przeprowadzić szkolenie ze standardów dla pracowników.
7. Dyrekcja ośrodka wprowadza do Standardów Ochrony Małoletnich niezbędne zmiany i ogłasza nowe brzmienie dokumentu

Rozdział VII
Przepisy końcowe

§ 22.

1. Standardy Ochrony Małoletnich wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.
2. Udostępnienie Standardów Ochrony Małoletnich w wersji zupełnej oraz skróconej, przeznaczonej dla wychowanków następuje w sposób umożliwiający zapoznanie się z nią przez pracowników ośrodka, dzieci i ich opiekunów poprzez:
a) wywieszenie w siedzibie ośrodka wersji skróconej na tablicy informacyjnej
b) zamieszczenie na stronie internetowej ośrodka wersji zupełnej
c) przekazanie służbowymi drogami komunikacyjnymi wszystkim podmiotom zaangażowanym w życie ośrodka.

Załączniki:
1. Załącznik nr 1. Zasady bezpiecznych relacji personelu i wychowanków w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym Księży Orionistów
2. Załącznik nr 2. Zasady bezpiecznych relacji między wychowankami w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym Księży Orionistów
3. Załącznik nr 3. Standardy Ochrony Małoletnich – skrócona wersja standardów dla małoletnich.
4. Załącznik nr 4. Procedury postępowania interwencyjnego w sytuacjach trudnych i kryzysowych